Schemagerichte therapie is een therapievorm waarbij elementen zijn geïntegreerd van onder andere cognitieve gedragstherapie, Gestalttherapie en hechtingstheorie. Bij schematherapie wordt ervan uitgegaan dat klachten en problemen waar mensen in behandeling komen hun grondslag hebben in onaangepaste schema’s die belemmerende emotionele en cognitieve patronen behelsen die al vroeg in onze ontwikkeling beginnen en zich ons hele leven herhalen.
Onaangepaste schema’s kunnen ontstaan door trauma’s uit het verleden ofwel nare ervaringen door het niet vervuld krijgen van de basisbehoeften in ons leven, voornamelijk in de kindertijd. Deze basisbehoeften zijn onder andere; veilige hechting aan anderen, autonomie, uitdrukking van behoeften en emoties, spontaniteit, realistische grenzen. Disfunctioneel gedrag ontstaat als een reactie op de onaangepaste schema’s en geeft een bepaald copinggedrag of -reactie die van moment tot moment kan verschillen; dit wordt een schemamodus genoemd.
